Presidenti Sejdiu takoi humanisten Natasha Kandiç

Presidenti i Republikës së Kosovës, dr. Fatmir Sejdiu priti sot humanisten serbe Natasha Kandiç, drejtoreshë e Fondacionit për të Drejtën Humanitare me seli në Beograd, e cila po qëndron në Kosovë.

Zonja Kandiç theksoi se është shumë e nevojshme që të krijohet një Komision Rajonal për Viktimat, i cili do të punonte për ndriçimin e të gjitha krimeve që kanë ndodhur në ish-Jugosllavi. Ajo tha se nisma e saj është përkrahur edhe në Kroaci dhe në Bosnjë dhe Hercegovinë dhe se priste që kjo përkrahje t’i jepej edhe në Kosovë.

“E vërteta është e vërtetë dhe para saj bien të gjitha “argumentet” e tjera, të cilat ndokush përpiqet t’i plasojë në opinion”, theksoi zonja Kandiç, e bindur se zbardhja e krimeve do ta lehtësonte afrimin dhe bashkëpunimin mes popujve në këtë pjesë të Evropës.

Ndërkaq, Presidenti Sejdiu e përgëzoi zonjën Kandiç për tërë veprimtarinë e saj humanitare, sidomos për angazhimin e saj të fuqishëm për zbardhjen e të gjitha krimeve që kanë ndodhur në hapësirat e ish-federatës jugosllave.

Zyra e Presidentit të Kosovës

E krasit RTK-në

Adi Krasta për emisionin “Njerëz të një shteti të ri”, për një muaj paguhet më shumë se Presidenti, Kryeministri dhe Kryeparlamentari së bashku. Paga e tij sillet prej 6 mijë deri në 8 mijë euro në muaj. Edhe paga e Krastës edhe e Presidentit Sejdiu paguhen nga buxheti i Kosovës.

Njëri prej moderatorëve më të mirë shqiptarë, është duke vazhduar ciklin e emisioneve më të dobëta dhe më të shtrenjta që janë realizuar ndonjëherë në Radio Televizionin e Kosovës. Meqë këto ditë aq shumë është folur për pagat e Presidentit dhe të Kryeministrit të Kosovës, ia vlen të thuhet se Krasta për një muaj të vetëm është paguar më shumë se sa Presidenti, Kryeministri dhe Kryeparlamentari tok. Ose, Krasta i vetëm paguhet se gjysma e ministrave së bashku. Lajmi i vetëm që eventualisht mund ta prodhojë “shoë” i Krastës, i titulluar “Njerëzit e shtetit të ri”, është çmimi me të cilin RTK ka vendosur ta paguajë këtë moderator.

Gazeta Express ka mësuar prej burimeve të saja se për një emision Krasta paguhet më shumë se 2 mijë euro, ose rreth 8 mijë euro në muaj. Këtë e ka mohuar drejtori Televizionit, Liridon Cahani, sipas të cilit, moderatori i importuar nga Shqipëria paguhet për një emision “vetëm” 1600 euro. Kjo i bie që Krasta për një muaj nga RTK ka marrë rreth 6 mijë euro. Kjo shifër kalon të gjitha pagat që ndonjëherë është paguar ndonjë gazetar i Kosovës, apo moderator.

Express ka kërkuar prej RTK-së që ta shohë kontratën e lidhur me Krastën, por kjo gjë nuk është mundësuar me pretekstin se kontratat e tilla nuk bëhen publike. Radio Televizioni i Kosovës, si organ publik, do të duhej ta kishte të obliguar që t’i bënte publike të gjitha të dhënat për të hyrat dhe të dalat e veta, pra edhe këtë kontratë.

Përndryshe në vende të ndryshme të botës, edhe televizionet komerciale, i bëjnë publike, të shumtën e herave, kontratat me shoëmen-et e televizioneve të tyre. Përndryshe, emisioni që Krasta po realizon në Kosovë, nuk është as hija e atyre që ky shoëman i ka realizuar gjatë punës së tij në televizionet shqiptare.

Emisioni i tij është krejtësisht joatraktiv, jocilësor, joinovativ dhe njëqelizor. Anipse bëhet fjalë për një emision me titull “Njerëz të një shteti të ri”, aty defilojnë edhe njerëz të “shtetit të vjetër”, nga Shqipëria. Për shembull kemi pasur rastin të fascinohemi me prezencën e njëfarë Arbana Osmani dhe Arbër Qepani, që nuk kanë ndonjë lidhje të ngushtë me shtetin e ri, sepse ata janë pjesëtarë të shtetit shqiptar. E vetmja lidhje e këtyre dy personave me Kosovën është se miku i tyre, Adi Krasta, po merr para nga shteti i ri. Ata janë pjesë e stafit që kishte realizuar emisionin “Big Brother”, një shoë të cilit i është bërë një propagandë e madhe.

Edhe shikuesit më të shkujdesur të këtij emisioni, kanë pasur mundësinë të vërejnë se Krasta në disa intervista të tij është shfaqur me rroba të njëjta. Dyshohet se ai i ka realizuar dy – tri intervista brenda një dite. Kaq sa i përket seriozitetit dhe djersës që Krasta ka derdhur për realizimin e emisionit.

Deri më tani janë transmetuar emisionet me të ftuarit si Fatmir Limaj, Ramush Haradinaj, Melihate Tërmkolli, Arbana Osmani, Arbër Qepani dhe Muharrem Nitaj.

Po presim që Krasta të na befasojë ditëve në vijim.

Gazeta Express

Çiftelia në iPhone

Shumë shpejt do të keni mundësi të shkarkoni në telefonin tuaj iPhone një program/aplikacion që është një çifteli virtuale. Shikojeni videon e mëposhtme për të mësuar më shumë. Aplikacioni është gati dhe po pret miratimin nga Apple, prodhuesi i iPhone.

Identiteti shqiptar dhe identiteti kosovar

“Plani i Ahtisarit sipas mendimit tim është projekti i një shteti që formon kombin.”
“Ky është pragmatizmi i një klase politike, e cila historikisht, siç thashë, ka ardhur në pushtet nëpërmjet të huajve.”

Intervistë e Fatos Lubonjës botuar në gazetën kosovare “Epoka e re”. Intervistoi Dritan Dragusha.
-Më 17 shkurt 2008 është shpallur Kosova shtet i pavarur bashkë me rezolutën 1244, me pakon e Ahtisarit, pa ushtri, policinë nuk e kontrollon vetë, por dhe nuk e kontrollon një pjesë të territorit të vet. A mund ta quajmë këtë pavarësi sipas jush?

“Sigurisht që nuk është pavarësi. Në rastin më të mirë është pavarësi nga Serbia, nëse është. Gjykimi im për këtë situatë është se nuk jemi në një proces të përcaktuar qartazi, prerazi, vijëdrejtë, përkundrazi mjaft kontradiktor. Them kontradiktor në dy aspekte që duhen dalluar njëri nga tjetri. Njëri është procesi i kushtëzuar nga ndërkombëtarët, që marrin pjesë në proces me gjithë aktorët e vet, ndërsa tjetri është konteksti brenda Kosovës, ku ka edhe atje aktorë të ndryshëm, të cilët edhe ata janë në proces. Dhe po t’i shohësh të dyja palët, edhe ndërkombëtarët, edhe shqiptarët brenda, ku duhet të përfshijmë edhe pakicat e tjera, kanë kontradiktat e veta në këtë proces. Gjendja e Kosovës për sa i përket statusit të saj është pikërisht, për mendimin tim, shprehje e të gjitha këtyre kontradiktave. Më konkretisht, kur flas për ndërkombëtarët dhe kontradiktat mes tyre, kam parasysh: kontradiktat në një nivel gjeopolitiko-strategjik, ku mund të përmendja Rusinë me njërin krah që ka mbrojtur Serbinë dhe është kundër pavarësisë, me pjesën kryesore të Perëndimit me në krye SHBA-të që e mbështet. Por është edhe kontradikta që ka vetë Perëndimi brenda vetes në këto çështje. Disa shtete që kanë probleme të ngjashme, si Spanja dhe vende të tjera janë kundër. Po ashtu mendoj se ka edhe një kontradiktë tjetër, që nuk duhet harruar, që lidhet me pyetjen se ku po shkon Evropa. Ajo vetë është ngërthyer në kontradiktat midis atij që mund ta quajmë projekti i Evropës së Bashkuar, kozmopolite mënjanë dhe prirjet nacionaliste brenda shteteve të saj në anën tjetër. Edhe kjo është një kontradiktë e pazgjidhur. Padyshim që të gjitha këto reflektohen edhe në Kosovë, me një situatë paqartësie, siç e përshkruat edhe ju që jetoni atje çdo ditë. Nga ana tjetër, mendoj që edhe aktorët shqiptarë nuk është se janë të gjithë bashkuar në këtë proces. Ndoshta i bashkon të gjithë ideja e pavarësisë, por nga ana tjetër shoh se kanë shumë kontradikta midis tyre. Po ashtu ,raporti i politikanëve shqiptarë me ndërkombëtarët nga njëra anë dhe bashkatdhetarët nga ana tjetër ngërthen brenda një kontradikte tjetër të fortë për mendimin tim. Ç’kuptoj me këtë? Kuptoj që ata duhet të përdorin dy gjuhë, dy kode. Njëra është gjuha që lidhet me projektin ndërkombëtar, Planin e Ahtisarit, që dukej qartë, p.sh., në fjalën që mbajti ditën e pavarësisë Thaçi, apo që u shfaq në flamurin që u valëvit në Parlament si flamur i Kosovës, ndërsa tjetra është gjuha nacionaliste me shqiptarët, në kuptimin e gjuhës së aspiratave të shqiptarëve që kanë qenë aspirata të ndërtimit të shtetit të tyre komb. Edhe në këtë të fundit përsëri, nëse i hyjmë edhe më thellë kontradiktave midis shqiptarëve, do të dallojmë një projekt për një Kosovë të pavarur, shtet më vete, dhe një projekt për bashkim me Shqipërinë. Të gjitha këto që numërova e bëjnë situatën dhe këtë proces mjaft të paqartë e aspak vijëdrejtë”.

Rreziku që vjen nga gazetaria e sahanlëpirësve

Enver Robelli, Koha Ditore

Gazetarë apo tregtarë? Në Kosovë po kopjohet modeli më i fëlliqur i gazetarisë – ai i Tiranës.

A duhet ti besohet një gazetari, i cili nëpër rrugët e Tiranës defilon me “Porche Cayenne”, fundjavën e kalon diku në vilën e tij në bregdetin shqiptar dhe përherë është i gatshëm që me ton dashamirës t’i promovoj politikanët në pushtet, duke zhvilluar me ta intervista pa asnjë pyetje kritike? Fakti që ky lloj gazetari krekoset me “Porche Cayenne” në njërin ndër vendet më të varfra të Evropës nuk ka fare të bëjë me zilinë sociale ndaj tij; përkundrazi: vozitja me “Porche Cayenne” është shenjë e mjaftueshme dalluese e korruptimit dhe të detyron të mendosh se ku pseudogazetar nuk ka mision publicistik, por ka zgjedhur gazetarinë si fushë tregtie për t’u pasuruar me metoda të fëlliqura. Në këtë rrugë ky oj gazetari është i gatshëm që në çdo kohë t’u lyej mustaqet me mjaltë politikanëve, të jetë përherë në pozitën e sahanlëpirësit, t’i shantazhoj qeveritarët në vendimmarrje derisa të fitoj ndonjë privilegj dhe, pastaj, t’i lavdëroj deri në qiell. Ky lloj bastardimi i gazetarit është në anën e pushtetarëve, deri në atë moment kur e vëren se në zgjedhjet e ardhshme do të fitoj opozita. Këtu e tutje ky tip gazetari idiot i vardiset opozitarëve si një kurvë, sepse e di se ata nesër do të jenë në pushtet. Shumica e politikanëve shqiptarë janë përherë të gatshëm të lozin këtë lojë me gazetarët e korruptuar, sepse kështu e kanë më lehtë të jenë të pranishëm në ekranet televizive dhe në gazeta. Shqipëria deri më tani ishte ndër vendet e rralla në Evropë, ku një pushtetar i lartë mund t’i telefononte një gazetari të ashtuquajtur prominent dhe t’i thoshte: “Dua të inkuadrohem drejtpërdrejt në emisionin tënd për të dhënë një mesazh për opinion”.

Për fatkeqësinë e Kosovës modeli i çoroditur i gazetarisë së Shqipërisë ka filluar ngaherë të kopjohet dhe në disa fletushka të Prishtinës. Gazetarë deri dje krejtësisht anonim, kacagjela të pështirë, hiqen si autoritete të publicistikës, shesin mend në veten e parë dhe – mbi të gjitha – shtyhen me bërryla se cili më së shumti do të dëshmohet në rolin e çanaklëpirësit në tezgën e pushtetarëve. Për këtë shërbim me përulësi të paparë ky soj gazetarëve të Prishtinës, shpërblehet prej autoriteteve. Dikur këto shpërblime janë dhënë edhe në formën e qofteve, ndonjë gotë me raki ose verë. Tash dhuratat janë shtuar, për shembull me hapësira banimi, troje, shtëpia, vetura, para të gatshme, me trajtim të privilegjuar, me gallata e darka, muhabete për jetën e natës, pushimet në plazhe etje.

Emrat e ambasadorëve të parë të Kosovës

Avni Spahiu, aktualisht drejtor i Radio Kosovës, ambasador në Washington.

Sylejman Gashi, korrespondent i RTK-së në New York, ambasador në New York.

Muhamedin Kullashi, profesor në Universitetin e Parisit, ambasador në Paris.

Muhamet Hamiti, ish zëdhënës i Ibrahim Rugovës dhe tani këshilltar i Fatmir Sejdiut, ambasador në Londër.

Vilson Mirdita, punonjës kërkimor pranë Universitetit të Hohenheim-it, ambasador në Berlin

Albert Prenkaj, profesor dhe ish punonjës i OSBE-së, ambasador në Romë

Ilir Dugolli, analist në KIPRED dhe ish-këshilltar i kryeministrit Bajram Rexhepi, ambasador në Bruksel

Naim Mala, ambasador në Bernë

Gazmend Pula, drejtues i Komitetit të Helsinkut në Kosovë, ambasador në Tiranë

Sabri Kiçmari, anëtar i Kryesisë së Partisë Demokratike të Kosovës dhe ish emigrant në Gjermani, ambasador në Vjenë

Bekim Sejdiu, këshilltar politik i Ministrit të Punëve të Jashtme të Republikës së Kosovës, ambasador në Ankara.

Molla e Kuqe

Parlamenti i Kosovës kritikohet nga OSBE

OSBE ka kritikuar ligjivënësit e Kosovës se nuk kanë respektuar rregullat parlamentare dhe detyrat e kërkuara nga qeveria. Në vlerësimin e saj mbi efetkshmërinë e parlamentit për periudhën nga prilli në qershor, një raport i OSBE-së i publikuar të dielën (10 gusht) kritikon faktin që anëtarët e qeverisë nuk kanë marrë pjesë në seancat e zakonshme dhe se takimet e komisioneve janë mbajtur pa kuorumet e kërkuara. OSBE i bëri thirrje parlamentit të ushtrojë autoritetin e tij dhe të insistojë tek anëtarët e kabinetit të jenë të pranishëm në seanca për t’ju përgjigjur pyetjeve mbi çështjet kyçe.

Në lajmet e tjera, ish-dërguari i posaçëm i BE-së në Kosovë Volfgang Petritssh po sugjeron se modeli i Brcko, në Bosnje-Hercegovinë (BH), mund të përdoret në Kosovë për të zgjidhur përkohësisht çështjet e Mitrovicës. “Duhet të jetë një dialog i drejtpërdrejtë midis Beogradit dhe Prishtinës. Janë kaq shumë institucione që kanë të drejtën legjitime të negociojnë dhe të gjejnë një zgjidhje të identifikuar,” i tha Petritssh BBC të hënën.

SETimes.com

70 % e UNMIK-ut do të largohen nga Kosova

Shefi i UNMIK-ut, Lamberto Zannier UNMIK-u thotë se do të ruajë rreth 30 përqind të numrit të punonjësve Misioni i Kombeve të Bashkuara në Kosovë paralajmëron se brenda pak ditësh do të fillojë largimin e 70 përqind të personelit. Kjo masë është pjesë e planit për ristrukurimin e UNMIK-ut, pas shpalljes së pavarësisë dhe hyrjes në fuqi të Kushtetutës së Kosovës.

Kombet e Bashkuara po planifikojnë të mbajnë në Kosovë rreth 30 përqind të personelit ndërkombëtar dhe vendor, apo rreth 600 zyrtarë, të cilët do të jenë pjesë e misionit të rikonfiguruar të UNMIK-ut. Afër 1400 zyrtarë të tjerë do të humbin shumë shpejt vendet e punës.

Zvogëlimi i personelit të Misionit të Kombeve të Bashkuara në Kosovë mund të fillojë këtë javë, ndonëse zyrtarë të UNMIK-ut nuk kanë konfirmuar ende datën e saktë.

“Nuk mund t’ua them datën e saktë, por në ditët e ardhshme ne do të fillojmë zvogëlimin e personelit ndërkombëtar dhe atij vendor, siç parashihet me planin për rikonfigurimin e UNMIK-ut”, tha për BBC-në zëdhënësi i UNMIK-ut, Alexander Ivanko.

Valle me motive nga Kosova (video)

Ansambli Akademik i Universitetit te Prishtinës kërcen valle me motive nga dasma kosovare. Koreograf është Dilaver Kryeziu.

 

Sipas mediave serbe Kosova është fajtore për konfliktin mes Rusisë dhe Gjeorgjisë

Edhe sot kanë vazhduar luftimet midis forcave ruse dhe atyre gjeorgjiane brenda territorit të Gjeorgjisë.

Përveç se kanë raportuar se aleati i tyre i madh po shënon sukses në luftimet kundër gjeorgjianëve mbi provincat e Abkhazisë dhe Osetisë Jugore, mediat serbe kanë filluar ta përdorin këtë konflikt të armatosur kundër pavarësisë së Kosovës.

B92, një shtëpi mediale nga Beogradi me pronarë disa organizata të huaja që ndihmojnë fjalën e lirë, sot ka publikuar një artikull që përmbledh se ç’far shkruajnë gazetat polake për konfliktin mes Gjeorgjisë dhe Rusisë, dhe jo rastësisht faji për këtë konflikt i lihet Kosovës.

Sipas B92, gazetat polake shkruajnë se sulmet ruse kundër armatës gjeorgjiane janë përgjigjja e Rusisë kundër Perëndimit për përkrahjen dhe njohjen pavarësinë e Kosovës.

Në këtë artikull edhe janë përfshirë disa deklarata të liderit antikomunist, Lech Wales, ku ai kritikon lidershipin polak për njohjen e pavarësisë së Kosovës.

Molla e Kuqe

A po sjell rezultate lobimi i Qeverisë së Kosovës?

Sipas ekspertëve dhe opozitës, lobimi i Qeverisë së Kosovës për njohjen e pavarësisë së Kosovës ka dështuar.

Tani kur kanë kaluar gati gashtë muaj, vetëm 45 shtete e kanë njohur pavarësinë e Kosovës që u shpall me 17. shkurt nga Kuvendi i Kosovës. Atë kohë Thaçi theksonte se Kosova brenda një kohe të shkurtër do të njihej nga së paku 100 shtete, por tani 6 muaj më vonë kjo nuk ka ndodhur dhe gazetat dhe analistët kanë filluar të kërkojnë përgjigjeje. Thaçi dhe qeveria e tij tani tregohen më të kujdesshëm kur është në pyetje numri i shteteve që do ta njohin Kosovën por vazhdojnë të premtojnë se njohje të reja do te vinë por pa përmendur afate, emër shtetesh apo periudha kohore.

Sipas ekspertëve që janë prononcuar për Kohën Ditore, asnjë nga njohjet deri më tani nuk është meritë e lobimit të Qeverisë së Kosovës. Të gjitha njohjet janë merita të miqve të Kosovës (ShBA-ve, Britanisë së Madhe etje).

Derisa lobimi i qeverisë së Kosovës nuk ka dhënë frute, lobimi serb i kryesuar nga ministri i jashtëm, Vuk Jeremiq, ka qenë mjaft i suksesshëm, edhe pse Serbia ka pasur zgjedhje pas pavarësisë së Kosovës dhe diplomacia serbe nuk ka funksionuar ashtu siç duhet për disa muaj.

Vuk Jeremiq, Ministër i Jashtëm serb në dy qeveritë e fundit dhe i shkolluar në universitetin prestigjioz të Harvardit, prej shpalljes të pavarësisë ka zhvilluar disa turne pothuajse në të gjithë botën ku ka bërë thirrje që pavarësia e Kosovës të mos njihet. Bisedat e tij me homolog kryesisht nga Azia, Lindja e Mesme, Afrika dhe Amerika Latine kanë rezultuar që hovi i madh i njohjeve që filloi fill pas shpalljes së pavarësisë të ndalet kështu që Kosova të mos arrij njohjet kuantitative (sa më shumë shtete që është e mundur) , për dallim nga ato kualitative (shtetet e rëndësishme) që tani janë realitet.

Shkaqet se pse ka dështuar lobimi i qeverisë së Kosovës janë të shumta dhe jo të gjitha lidhen me vetë këtë qeveri.

Një shkak që vihet në pah nga ekspertet dhe opozita është mungesa e një trupi diplomatik. Serbët që janë shtet tani e shumë vite dhe që kanë trashëguar pothuajse të gjithë shërbimin diplomatik të Jugosllavisë, e kanë më të lehtë të depërtojnë tek organizmat e ndryshme. Kosova në ato shtete ku nuk është e njohur si e pavarur nuk trajtohet si palë e barabartë. Kosova gjithashtu nuk ka ende ambasada.

Një shkak tjetër është e ngadalësia e qeverisë për të filluar edhe atë lobim të kufizuar që u iniciua pas shpalljes së pavarësisë. Qeveria kishte premtime dhe ishte e bindur se nuk ishte e nevojshme me lobim për të marr njohjet por nuk doli ashtu siç qeveria mendonte dhe kur kjo u pa, qeveria e Thaçit filloi një ofensivë në disa vende por kjo erdhi vonë, shumë javë, ne disa raste edhe muaj pas ofensivës së qeverisë së Serbisë.

Burime të ndryshme bëjnë të ditur se shpallja e pavarësisë ishte e planifikuar të ndodhte në vitin 2007 por pas disa mëdyshjeve nga disa shtet kjo u shtye edhe për disa muaj. Për fat të keq të Kosovës, mbështetja ndërkombëtare për pavarësi ishte më e madhe në vitin 2007 sesa në vitin 2008 kur edhe ndodhi pavarësi.

Shumë pak kanë pritur një hezitim kaq të madh të vendeve arabe dhe atyre me shumicë myslimane. Të gjithë kanë qenë të bindur se nuk do të jetë e vështirë për të marrë njohje nga vendet myslimane por kjo ka dal një pavërtetë. Me përjashtim të Turqisë, Afganistanit dhe Senegalit, asnjë shtet tjetër mysliman nuk e ka njohur Kosovën si shtet të pavarur. Serbia po vazhdon lobimin në shtetet myslimane. Gjatë një takimi me homologun e tij egjiptian, Jeremiq ka kërkuar nga ky dhe shtetet arabe që të mbështesin iniciativën serbe në Gjykatën Ndërkombëtare për ta shpallur pavarësinë e Kosovës në kundërshtim me të drejtën ndërkombëtare.

Në qarqet e ndryshme në Kosovë ka edhe një bindje të thellë se Ministri i Jashtëm i Kosovës, Skënder Hyseni, nuk është njeriu i duhur në këtë post. Mendohet se Hyseni nuk e ka marrë postin e ministrit për shkak të aftësive por për shkak të pozitës që kishte në Lidhjen Demokratike të Kosovës (LDK) para dhe pas vdekjes së Ibrahim Rugovës. Edhe pse shumë pak e thonë publikisht, kjo bindje mbizotëron edhe në mesin e popullatës. Bindja përforcohet edhe nga raportet e ndryshme që tregojnë mungesën e rezultateve nga Ministria e Jashtme gjatë atyre muajve që ka ekzistuar.

Prej që Hyseni është bërë ministër ka zhvilluar shumë pak takime me homologët e tij. Edhe me homologët nga shtetet që e kanë njohur Kosovën, ka pasur shumë pak takime.

Sipas Kohës Ditore, edhe në shtypin kosovar ka më shume lajme për vizitat e Jeremiq se sa vizitat e Hysenit. Kjo e brengos Ibrahim Gashin nga Aleanca Kosova e Re që mendon do të duhej të ishte e kundërta dhe akuzon Hysenin se është pasiv dhe nuk po ve në funksion të lobimit të gjitha potencialet.
Edhe Avni Arifi, anëtar i kryesisë së AAK-së, kritikon qeverinë e Kosovës. Sipas tij diplomacia kosovare ekziston vetëm në letër. Ai mendon se një investim më i madh në lobim do të kishte dhënë njohje nga së paku 80 shtete.

“Qeveria e jonë krenohet që ka ngrënë tri darka më pak dhe se shpenzimet për telefona i kanë 18 % më pak, kur dihet se çmimet e telefonisë gati janë përgjysmuar si pasoj e konkurrencës” thotë Arifi.

Përgjigjja e këshilltares për media pranë Ministrisë së Punëve të Jashtme për kritikat që vinë nga opozita për punën e kësaj ministrie është:

“Sa i përket punës që po bën MPJ dhe ministri Hyseni, mund të konstatojmë se po bëhet më e mira në kushtet në të cilat operon MPJ”

“Më duhet të sjell në kujtesë se MPJ është ende në fillet e saj, me një strukturë ende në formim e sipër, e pakompletuar në staf civil, pa objekt që i përmbush nevojat dhe reputacionin e saj.”

Molla e Kuqe
Koha Ditore

Kosova paslufte – Dilemat e politikës.

Toka e Shenjtë e njërit dhe Palestina e tjetrit përbëjnë

dy faqe të ndryshme të të njejtës dhe të vetmes medalje :

ajo e marrjes së shpagës nga ana një shumice të çliruar dhe

fitimtare, e cila, në emër të historisë ju shkakton të tjerëve po

ato vuajtje që ka hequr vetë, gjatë periudhës së skllavërisë së saj.

« Kosovarizimi » i strukturave administrative – krijimi i rreth njëzet departamenteve qeverisëse si dhe i rreth tridhjetë administratave komunale – zgjoi fërkimet dhe kontradiktat mes forcave politike lokale, ndërkohë të përfaqsuara në CAI. Ideja e investimit të njerëzve të tyre në përgjegjësitë egzekutive donte të thoshte vendosja e gurëve partiakë në fushën të shahut të pushtetit të ardhshëm, ndikimin e vendimeve në drejtimin e pëlqyer të partive politike. Por raportet aktuale të forcës ishin mbështetur në rradhë të parë mbi forcën e pastër, atë të armëve, në vend që ato të ishin raporte të ndikimit politik. E vetmja rrugë e arsyeshme në këtë stad zhvillimi të shoqërisë kosovare ishte rivendosja e ekuilibrit të forcave politike, fort i komprometuar pas depërtimit të partive « nacionaliste », pjella të UÇK-së. Vetëm një ekuilibër i dalë nga kutitë e votimit zotëronte fuqinë për të emancipuar bashkëbiseduesit politikë – duke i i rikthyer sejcilit peshën e tij reale. Kështu mund të diferencoheshin bartësit e një projekti politik afatgjatë, në përputhje me pikpamjet ndërkombëtare dhe të ndjeshëm ndaj problemit të pakicave kombëtare. Si përfundim, të përcaktoheshin ata më përfaqsuesit e shoqërisë kosovare, që zotëronin njëkohësisht frymën e bashkëpunimit si dhe lakueshmërinë e nevojshme ndaj kërkesave të kohës.

Një hap drejt kthimit në ekuilibër në nivelin territorial ishte hedhur me rastin e zgjedhjeve lokale të tetorit 2000, gjatë të cilave kishin dalë në pah tre forcat më të rëndësishme politike të krahinës. Me 58% të votave, LDK tashmë kontrollonte plotësisht 22 komuna nga 30 që llogariste Kosova ndërkohë që, me 27,3% të votave, PDK mundi të kontrollonte vetëm 5 komuna. Përsa i përket, AAK, megjithë ato 7,7% të votave të fituara, nuk kish mundur të merrte asnjë komunë. Ndoshta ishte suksesi i zgjedhjeve lokale, ndoshta euforia e pasluftës… sidoqoftë, e interesuara kryesore, LDK, s’mundi të bënte një bilanc të egzistencës së saj dhjetëvjeçare dhe, ç’është më e rëndësishmja, të krijonte një vizion të ri të jetës politike të Krahinës, tashmë jashtë kontrollit të Serbisë dhe, deri diku, jashtë kontrollit të vetë Lidhjes dhe Rugovës.

Kosova paslufte – Ground Zero.

Toka e Shenjtë e njërit dhe Palestina e tjetrit përbëjnë
dy faqe të ndryshme të të njejtës dhe të vetmes medalje :
ajo e marrjes së shpagës nga ana një shumice të çliruar dhe
fitimtare, e cila, në emër të historisë ju shkakton të tjerëve po
ato vuajtje që ka hequr vetë, gjatë periudhës së skllavërisë së saj.

Lufta e parë e NATO-s në Evropë kundër Serbisë së Millosheviçit mbetet ende për numër të madh evropianësh një akt i nxituar, i parakohshëm dhe me pasoja të rënda për të ardhmen e kontinentit. Të gjithë kundërshtarët e këtij akti nënvizojnê faktin se, edhe kësaj here, Evropa ju nënështrua vullnetit amerikan për të rivendosur rendin ndërkombëtar në një ekspeditë ushtarake në kufij të hapësirës të Evropës perëndimore, motivet e afishuara të të cilës ishin arsyet morale dhe humanitare.

Çfarëdo që mund të thuhet lidhur me arsyet – ose mbi mungesën e arsyeve – të këtij konflikti, mbi interesat (ose mbi mungesën e interesave) strategjike të evropianëve dhe të amerikanëve në këtë qoshe të Evropës (shënimi 1) ose së fundi lidhur me ortekun e ngjarjeve që rrezikonin të shpërthenin në Ballkan, përpara syve të shqiptarëve ishte luajtur episodi më i papritur i historisë së tyre të shkuar ose të tashme : për herë të parë, një koalicion fuqish – më i fuqishmi i planetit mbarë – kish ndërhyrë ushtarakisht në mbrojtje të të drejtave të tyre. Një Kosovë e çliruar nga sundimi serb ishte një dëshirë e madhe dhe e brendshme e kosovarëve që realiteti brutal e kish reduktuar në nivelin e një fiksioni të pastër ; breza të tërë patriotësh ishin sakrifikuar e vetëm pasi kishin guxuar ta ëndërronin. Vetëm prezenca e një ushtrie të NATO-s mbi tokat e krahinës – me ata 40.000 ushtarakët e saj – përbënte elementin që nuk lejonte të përzihej ëndrra me realitetin. Ky argument me peshë përcaktoi edhe rikthimin e atyre dhjetra dhe qindra mijra rrefugjatësh kosovarë në tokat e tyre, në hullinë e trupave aleate.

Ndjekje penale për ish “Universitetet Private”

Isa Mulaj

Raporti i Këshillit Britanik për Akreditim, në mes tjerash, tërthorazi e vërteton atë që ka qarkulluar gjithmonë në opinion dhe shumicën e mas medieve kosovare – se universitetet private (nëse kanë qenë ndonjëherë universitete) janë sektor i shpëlarjes së parave. Nuk ka pasur kurrfarë dyshimi në kualitetin e studimit në këto “Universitete”. Ka qenë evident fakti se ato ishin themeluar vetëm për mbledhjen e tepricës së studentëve që nuk i plotësonin kriteret për regjistrim në universitetin publik të Prishtinës.

Kur numri i “Uversiteteve Private” po i ofrohej normës dyshifrore, disa pedagogë gjysmë analfabetë të tyre na thonin se kështu, me rritjen e numrit të tyre, vjen deri te konkurrenca që do ta bëjë eliminimin e shumicës dhe përzgjedhjen e disave që do të mbesin në treg. Atë që këta pedagogë nuk donin dhe nuk dinin të thoshin, është se, në ekonominë e tregut shteti është rregullatori më i mirë i konkurrencës. Iu bë “qejfi” këtyre pedagogëve dhe numri i “Universiteteve Private” arriti në mbi 30, shumica prej të cilave kishin fakultete të arsimimit për biznes, që në realitet ishte biznesi i arsimit për pronarët dhe pedagogët në dëm të studentëve. Si mund të vinte konkurrenca në arsimin e lartë kur teprica e universitetit publik tani po bëhej edhe më e shpërndarë në më shumë “Universitete Private”? Po të kishte kuptim logjika se numri i madh është në funksion të konkurrencës së arsimit të lartë, atëherë këtë do ta praktikonte Britania e Madhe, ose shteti nga i cili u ftua institucioni për vlerësimin e “Universiteteve Private” të Kosovës – Këshilli Britanik për Akreditim. Britania e Madhe me mbi 60 milionë banorë ka 120 universitete, prej tyre 118 publike dhe vetëm 2 private. Dikush do të thoshte se ky është raport 1 universitet për 500.000 banorë krahasuar me 1 ndaj përafërsisht 65.000 banorëve në Kosovë. Ky krahasim është i padobishëm meqenëse në universitetet Britanike kanë qasje miliona studentë nëpër botë, ndërsa në Kosovë kjo qasje ishte e rezervuar për tepricën e Universitetit të Prishtinës. Dy universitetet e vetme private në Britani të Madhe janë: Universiteti i Bakingamit dhe Universiteti i Riçmondit. I pari ka gjithsej 840 studentë. I dyti ka më pak se 2.000 studentë dhe njihet si Universiteti Ndërkombëtar Amerikan në Londër, çka e bënë Britaninë e Madhe (edhe zyrtarisht ashtu njihet) me vetëm një universitet privat, atë të Bakingamit. Sidoqoftë, të dyja qëndrojnë prapa universiteteve publike pothuajse në çdo aspekt. Sllovenia me popullsi përafërsisht sa Kosova ka gjithsej katër universitete, të gjitha publike, dhe nuk paska nevojë t’i hyjë aventurave me konkurrencë private në arsimin e lartë.

Lamtumirë universitete private

Qeveria e Republikës së Kosovës pas një raporti nga Këshilli Britanik për Akreditim që kishte për qëllim vlerësimin e institucioneve të ndryshme që ofrojnë arsim të lartë në Kosovë, ka marr vendim që të ju ndaloi universiteteve private pranimin e studentëve të rinj për vitin akademik 2008/09.

Sipas raportit asnjë nga institucionet e arsimit të lartë në Kosovë nuk i përmbushin kriteret për të qenë universitet. Një përjashtim është Universiteti Amerikan në Kosovë që ka bashkëpunim me Rochester Institute of Technology në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Britanikët që kanë punuar raportin i rekomandojnë Qeverisë së Kosovës që të gjitha universitetet të akreditohen nga e para. Vendimi i qeverisë tregon se qeveritarët e kanë ndërmend që të ndjekin këtë këshillë.

Masakra e gjysmëdënuar!

Rrëqethen lubotenasit kur dëgjojnë nga goja e prokurorit të Hagës se ish ministri i punëve të brendshme Lube Boshkovski shpallet i pafajshëm.

Në momentin kur shpallej gjykimi i dy të akuzuarve, Boshkovskit dhe Tarçullovskit, “Lajm” ndiqte seancën e Tribunalit të Hagës në familjen e Qani Jasharit, të cilit në masakrën e 12 gushtit të vitit 2001 iu vranë djemtë Kadriu dhe Bajrami.

Të gjithë janë bërë sy e veshë dhe presin…Shtangia që zgjatë disa sekonda, ndërpritet me ndezjen e cigares dhe thithjen e thellë të tymit. Mosbesim në momentin kur Boshkovski u shpall i pafajshëm. Nuk u besonin dot veshëve të tyre.

“Si është e mundur? Ç’është ky skandal që po ndodh sërish? Çfarë gjyqi është ky që e shpall të pafajshëm këtë njeri që na dogji dhe masakroi”, shprehet i revoltuar Afeti vëllai i dy djemve të vrarë.

I dëshpëruar, Afeti thotë se më s’ka mbet jetë në Luboten. “Kur edhe Haga vendosi kështu, atëherë çfarë mund të presim prej maqedonasve”, thotë ai.

Obama: Karikatura është e pashije dhe ofenduese

Barack Obama, kandidat për president i Partisë Demokratike të SHBA-ve, ka reaguar ashpër kundër një balline në të përmuajshmen amerikane “The New Yorker”.

Obama që këto ditë po e shëtitë Amerikën për së gjati dhe gjëri duke kërkuar votat e amerikanëve për të si president në zgjedhjet presidenciale që do te mbahen në nëntor, e konsideron si të pashije dhe ofenduese karikaturën që është publikuar nga revista satirike “The New Yorker”.

Në karikaturë Obama paraqitet si mysliman, kurse gruaja e tij si ekstremiste myslimane.

Ndihmat për zhvillim ekonomik dhe zhvillim të arrestuar

Isa Mulaj

Subjektet politike vendore dhe ndërkombëtare ishin të vetëdijshme se gjendja e përgjithshme socio-ekonomike në Kosovë nëse nuk mund të paraqitej si e tmerrshme, së paku duhej arsyetuar në opinion me fjalën si shumë e rëndë. Këtë do ta vërtetoj edhe sekretarja Amerikane e shtetit Condolizza Rice kur deklaroj se “Kosova nuk ka ekonomi”. Për t’i ngjallur shpresat dhe hapur mundësinë e krijimit të ekonomisë, u shpall pavarësia politike dhe filluan njohjet nga shtetet më të fuqishme ekonomike të botës. Duke e ditur se qytetarët nuk mund të ushqehen me euforinë e pavarësisë politike gjatë, duhej gjetur strategjinë e radhës për t’iu dhënë shpresa më praktike qytetarëve që tani po i vlerësonin bisedimet për statusin e Kosovës, Planin e Ahtisaarit, shpalljen e pavarësisë dhe miratimin symbyllur të kushtetutës, me një emërues të përbashkët në shumës – mashtrime. Erdhi konferenca e donatorëve. Këtu nuk duhet të ngutemi e ta cilësojmë këtë si një mashtrim tjetër, përkundër bindjes që e kanë shumica e qytetarëve. Para se të flasim për mundësitë nga premtimet e kësaj konference, është e dobishme të përshkruhet pse pas afër një dekade erdhëm në këtë gjendje të pa ekonomi me gjithë ato donacione?

Mësimet nga shtetet tjera dhe çka nuk shkoj si duhet në Kosovë?

Ramush Haradinaj, një ish-ushtar që donë ta qeveris vendin e tij

“Ne po përpiqemi të ndërtojmë një demokraci të re dhe nuk do ta lëmë Ramushin ta kthejë Kosovën në xhungël”, thotë Vlora Çitaku zëdhënëse e Partisë Demokratike.

Dan Bilefsky, International Herald Tribune

Në vitin 2005 kur u dërgua në Hagë i akuzuar për krime lufte Ramush Haradinaj e pa veten ballë përballë me Sllobodan Millosheviçin, i cili gjendej në një qeli aty afër.

“Millosheviçi më pyeti në anglisht nëse isha Haradinaj dhe vazhdoi me pyetje të tilla si “Si ndihesh këtu? dhe “Si po shkojnë gjërat në Kosovë?”, kujton Ramush Haradinaj.

“Iu përgjigja se Evropa do të na ndihmojë të ndërtojmë shtetin në Kosovë dhe Amerika do të kujdeset për sigurinë tonë”, vazhdon rrëfimin Haradinaj. Ai kujton se Millosheviçit nuk i pëlqeu përgjigja dhe u largua.
“Unë nuk ndihesha i humbur në këtë histori, se i takoja anës fituese” pohon Haradinaj.

Ramush Haradinaj doli i pafajshëm nga Gjykata e Hagës në prillin e këtij viti.

Aktualisht Haradinaj 40 vjeçar synon sërisht të udhëheq shtetin e sapo lindur. “Ne kemi një rrëmujë të madhe në vend. Ka njerëz që nuk kanë ujë për tualetet e tyre dhe ka mungesa të energjisë elektrike. Unë jam ai që mund t’i zgjidh problemet e tyre. Duat të jem kryeministri i ardhshëm i vendit dhe nuk ka dyshim për këtë”, thotë Haradinaj.

Virgjëreshat e përbetuara

Dan Bilefsky, International Herald Tribune

Pashë Keqi risjell ndërmend ditën rreth 60 vjet më parë, kur ajo vendosi të bëhej burrë. Ajo preu gërshetat e saj të gjata, dorëzoi fustanet e saj për të marrë pantallonat e gjera të të atit, e armatosi veten me një pushkë gjuetie dhe u betua që heq dorë nga martesa, fëmijët dhe seksi. Nëse do të kishte lindur në Shqipërinë e sotme, thotë 78 vjeçari i virgjër që u betua për beqari në këmbim të të drejtës për të jetuar dhe udhëhequr familjen e vet si një burrë, do tyë zgjidhte natyrën femërore.

“Po të kthehemi në kohë, ishte më mirë të bëheshe burrë, sepse më parë, një grua dhe një kafshë konsideroheshin e njëjta gjë” thotë Keqi, që ka një zë kumbues bariu, ulur me këmbët e saj të hapura si një burrë dhe duke shijuar gota të vogla rakije e duke pirë cigare. “Tani, gratë shqiptare kanë të drejta të barabarta me burrat dhe janë gjithashtu më të fuqishme. Mendoj se sot është e këndshme të jesh grua”.

Virgjëresha u bë partriarke e familjes së tyre, me të gjitha veshjet e një autoriteti mashkullor, duke u betuar për të mbetur e virgjër për pjesën tjetër të jetës së saj.